İtiraf ediyorum

Eskiden çok düzen takıntısı olan bir insandım.Evet itiraf ediyorum.Artık değilim.Üniversite yıllarımda bile evimi temizlemeden,toplamadan ders çalışmaya başlayamazdım.Dolaplar düzgün olmalı,masada,sehpada alakasız dağınıklık olmamalı.Hatta bazen bulunduğum diğer ortamlarda bile bir şeyler toplamaya çalışırdım.
Evlendim.İlk zamanlar hem çalışmak hem de evli bir kadın olmak zor geldi.Evet bunu da itiraf ediyorum.Üstelik bazı hafta sonlarımda da çalışıyordum o yıllarda.Hafta sonları temizlik mi,alışveriş mi,arkadaşlarla görüşmek mi,aileyle zaman geçirmek mi,yoksa sevgili eşinle başbaşa takılmak mı gibi konularda bocaladım.Amannn evlilik bu muymuş.Ben ne rahatmışım dedim.Evet kesinlikle dedim.Aynen böyle dedim.Sonrasında baktım ben süper bir kadın olamam.Ne yaparsam kendime yapacağım.Boşver sen iyisi mi kendini değiştirmeye çalış dedim.Nasıl zor oldu ilk zamanlar.Sevgilim eve gelirdi.Salona girer ceketi ayrı sandalyeye asar.Kravatlar ayrı yerlerden çıkar.Üstelik başka 3 oda daha olmasına karşın nedense bu kıyafet sergisi için salon tercih edilirdi.Topla,topla,söylen,söylen bitmezdi.Sanki evde 2 kişi değil 5 kişi yaşıyoruz gibi bir dağınıklık.Bir süre inat ettim.Kaldırmadım.Ama bana nasıl battı,nasıl sinirim bozuldu.Tabi sadece kıyafet sergisi değildi dağınıklık:))Dosyalar,kalemler,telefonlar bir yerde aklınıza ne gelirse artık bir de siz ekleyin.Masanın üzeri çıpıt çarşısı gibi.Sonra sevgilim nasıl olduysa sergisini kapamaya karar verdi:))Pantolan yerini buldu(Kravatlar hala arıyor bu arada.Kimi zaman arabadan kimi zaman dolapların bir köşesinden çıkıyor.)Neyse ben de sabırlı oldum.Aşmaya çalışırken çok zorlandım.Ama bel fıtığı olduktan sonra özellikle sadece kendime zarar verdiğimi anladım.Hoş bel fııtığı olmamda temizlik yapmam arasında çok fazla ilişki yok onu da başka zaman yazarım belki;))
Kendime dedimki senin zamanından gidiyor,kendine ediyorsun.Biraz dur.Karınca gibi didinip durma.Azıcık soluklan.Zor oldu hem de çok zor.
Ama artık öyle değilim.Yoruluyorum,işten,güçten,insanlardan.Eve geldiğinizde dışarıdaki sıfatlarınız kapının ardında kalıyor.İkinci mesleğiniz ev kadınlığınız harekete geçiyor.Üstelik sevgilim dağınık olsa da bana yardımcı olan bir eş.Mutlaka bir şeylerin ucundan tutar.Tabi çoğu zaman benim zorumla olsa da:))
Az önce dolabımı toplarken aklıma geldi bunlar.Eskiden mağaza dizaynını kullanırdım dolaplarım için.Kitap gibiydi herşey.Ama artık o kadar değil.Sehpamda dergiler,kitaplar yayılmış durumda ki bunların çoğu bana ait.Yanımda bir meyve kasesi duruyor yarım saattir her ne kadar bana batsada,duruyor işte.

Çünkü zaman kıymetli.Daha okunacak çok kitap var,Seyredilecek çok şey var.Öğrenilecek,araştırılacak çok şey var.Bazen bir anda hepsini okumak istiyorum.Tüm kitapları okuyayım,tüm filmleri seyredeyim.Ama zaman yok...
O yüzden itiraf ediyorum eskisi gibi takmıyorum düzene.Asla büyük dağınıklıklara gelemem hala.Ama kendimi de masadaki bilgisayar için üzemem :))