26 Ağustos 2009 Çarşamba

family bed

Düşler ayağıma takılır olmuş,pranga gibi.Sağa döndüm,sola döndüm,uyku tutmaz olmuş.

Neler hayal edermişim meğer eskiden,meğer neler düşünürmüşüm eskiden.Şimdi düşlerim de yatak gibi küçülmüş mü,bilemiyorum.Bu benim yatağım mıydı?Ben büyüdüm mü?Sığmaz oldum bu yatağa.

Hayal kurmak ne zevliymiş eskiden,tadını çıkara çıkara..Hayalleri bırak,uyku bile yakışmaz olmuş aklıma.

Düşler içine dalmak ne zormuş,müzik çareymiş eskiden,yok şimdi uyumak daha zorlaşmış,şarkılarla.

İşte tam o anda kısacık bir zamanda family bed sıradaymış,kulaklığında..

Nasıl bir tesadüf,kısaa bir an,uzaklarda..

Sevgilisini özlemiş..


2 yorum:

birkadin dedi ki...

ben de hayal kuramamaktan sikayetciyim bu aralar, kucukten ne cok secenegimiz varmis, en ufak bi donemeci bile gecmemisiz daha

yıldız dedi ki...

Çok stres olduğum bir anda bir hayal kur diyorum kendime,inan aklıma bir şey gelmiyor bazen..