17 ağustos

İyi haftalar konulu bir şeyler yazmak varken aklımda takvime baktım.Üstünden 10 sene geçmiş.Kilometrelerce uzaktaydım buradan.Depremi yaşamadım.Ama ailem,akrabalarım yakınlarımın hepsi İstanbulda olduğu için yaşadıklarımı unutamam.Özellikle o gün hissettiklerimi düşününce.17 ağustos sabahı sıkıntı ile uyandım.Annemleri bir kaç kez aradım.Sanki bir şeyler olmuş benden saklıyorlar gibiydi.İçimde korkunç bir sıkıntı vardı.Geç vakitlere kadar oturmuştum.Balkona çıktım,hayvanlar,ağaçlar herşey tuhaf gibiydi.İçim daha da sıkıldı.Deprem olacak galiba dedim.Saçmalama burada olması zor,ama ya İstanbulda olursa ya da İstanbul çevresinde.Kendi kendimi zor susturdum,yatağa sıkıntıyla yattım.Yarım saat sonra telefon çaldı.Ev arkadaşım baktı.Annem aramış,panik yapmasın biz iyiyiz demiş,telefon kesilmiş.Cep telefonları ise hiç çalışmıyordu.Televizyonu açtık,ilk görüntüler Avcılardan gelmişti.Ve neredeyse yerle bir olmuş,kimsenin birbirinden haberi yoktu.Delirdiğimi düşündüm o an.Saatler sonra çalışan telefonla haberleşebildim çoğu yakınımla.Ve daha net televizyon haberleri gelmeye başladı.
O günler yanımızda da bir başka arkadaşımız vardı,bize misafir olarak gelen.Gölcüğü görünce benim ablam var orada acaba ne yaptılar dedi.1-2 gün içinde haber geldi.Bulamamışlar ablasını,eniştesini,yeğenini.Arkadaşımız Gölcüğe gitti.Enkazdan kendi elleri ile çıkardı.Anlattığı an hala kafamda.Ablası ve eniştesi yatakta birbirlerine sarılmış,korkudan öyle can vermişler.

Böyle çok kötü anımız var değil mi hepimizin?Yaşananlar unutuldu mu?

Bence unutuldu,ne yaptık Allah aşkına depremden sonra?Ne yaptık?Ne gibi tedbirler aldık?Ölümlerin,yıkımlarının ruhumuzda açtığı derin çizikten başka ne değişti?Devlet ne yaptı?


İnsanoğlu yaşar unutur çoğu zaman.Sonra bir gün hatırlatır kendini yine ölüm.Umarım böyle kötü olaylar yaşamayız tekrar umudum bu.Duam ise yakınlarını kaybedenlere..