Geçen gün instagramda bir fotoğraf paylaştıktan sonra ben bakmayı 30 yaşımdan sonra öğrendim diye yazmıştım.
Meyve,meyveydi benim için sebze de sebze.Deniz sadece deniz,gökyüzü sadece gökyüzü.İçtiğim kahve o an için güzeldi sadece.
Kendime döndüğümü sanıyorken ne kadar kendimden uzakmışım meğer.Ne kadar 'benden' uzakmışım meğer.
Şimdi biraz daha yaklaştığımı hissediyorum.Kayıp parçayı bulmama az kaldı biliyorum.
Tamam oldum,olgunlaştım dememe daha var biliyorum.
Ama saklı koyduğun parçayı başka yerlerde ararken içimde olduğunu fısıldadın ya bana, şükürler olsun.
3 yorum:
Ben de kendimi sarsıyorum bazen hayattan keyif almak için! Nasıl da hissetmeden geçiyor günlerimiz di mi? Aklımıza geldikçe dürtmeli kendi kendimizi..
: )
güzel bakmak hayatı nasıl güzelleştiriyor, değil mi?
şükürler olsunn..
Yorum Gönder