Tatsız Pazar

Annem çok tez canlı biridir.Bir panik,bir telaş.Çoğu zaman diyorum anne dur panik yapma bazen de çok işgüzarsın bırak kendi haline.Bırak yapma etme demekten ben usandım.
Pazar günü mutlu mesut başlayan günümüz maalesef çok can sıkıcı bitti.Ağbimlere gidiyorduk anne sen de gel dedim.Beraber çıktık.Hayy demez olaydım.Keşke demeseydim.Ağbimin eşi de,yazık,diyor ki ben de daha erken arayıp kahve içmeye çağıracaktım.Keşke çağırsaydım siz gelmeden önce annem gelirdi diyor.Teyzemse pazara gittim keşke arasaydım diyor.Herkes keşke diyor da olan oldu tabi.Olmuşa çare yok.
Ne oldu derseniz;Demir üşümesin hemen girsin dış kapıdan derken kapıyı bize açtı.Kapı kendi kendine kapanırken tam çekmemiş elini,parmağını kaptırdı.Arkamı dönerim ki git sen diyor.Bir baktım kanıyor.İçime oturdu acısı.Zaten gün boyu aklıma geldikçe çok fena oldum.Sonra yukarı çıktık.Ağbimin eşi falan yazık hepimiz bir şeyler yapmaya çalışıyoruz.Annem kan görmeye dayanamaz çok fena oldu.Yüzü kireç bayıldı bayılacak.Artık öyleydi böyleydi derken kendine getirdik.Babamla sevgili gitti pansuman için merhem,temizleyici falan aldı nöbetçi eczaneden.Tabi annemin yüreğine daha da oturdu acısı.
Tırnağı ortadan gitti.Annem diyor ki bir parmakla böyle olduysam ya tüm elle herhalde öbür tarafa giderdim.Babamsa canı çok kıymetlidir annenizin dese de tırnak parmak acısı fenadır bilirim.
Şimdi ağrısı azaldı daha iyi.
Ama hatırladıkça üzülüyorum.