8 Ekim 2009 Perşembe

Cebimdeki hayal kırıklıklarının ağırlığı mı arttı?

Dostlardan beklediklerim olmayınca,herkes kendi karmaşısında dedim.Onlar adına kendimden özür diledim.Aslında alışmıştım,olduğu gibi kabullenmeyi de kendime öğrettim.Benim de kimbilir ne eksikliklerim var demeyi de öğrendim.Ama cebimde biriktirdiklerim var.Kendime mi saklasam?Yoksa ortaya mı döksem?
Hep yaptığım tolere etmek oldu, kendimce unutmak.Ama yok şimdi tolere etmek istemiyorum.Tolere edilmek istiyorum.
Bu durum acıtmıyor beni,alışmıştım aslında çok uzun zamandır.Aslında farkında olmak kendimi iyi de hissettiriyor öte yandan.Farkındayım..Bu da güzel bir şey.

Hayat kısa..

5 yorum:

Pinky dedi ki...

evet hayat kısa Yıldızcım. boşalt at o hayal kırıklıklarını cebinden. sonra kendini mutlu edecek şeyler düşün bunların yerine. seni mutsuz eden şeylerden uzak dur. kendine karşı hayal kırıklığı yaşamamışsın gibi davran.

yıldız dedi ki...

Zaten ben de boşaltma kararı aldığımdan ortaya saçtım herşeyi Pinkycim.

Bellek Kutusu dedi ki...

hep tolere hep tolere nereye kadar Yıldızcım, giden hep senden olduktan sonra bir dur demek gerekiyor...

Sibelbek dedi ki...

sürekli tolere eden sensen, karşı taraf alışıyor bu duruma ve senin incindiğin bir olayda bile senden hareket bekliyor ve o hareket gelmeyince de sana hesap sorabiliyor. Tecrübeyle sabittir.
Alıştırma kimseyi, seninde incinebileceğini anlasınlar... ve... bırak böyleleri gitsinler, senin enerjini düşürecek kimseyi tolere etme!

yıldız dedi ki...

Kutucum giden hep benden,onların açısından baktığımda bir şey bulamıyorum.

Tibetin anneciği,aynen dediğin gibi hep sırtında taşı taşı bir kere indir,problem oluyor.