Geçtiğimiz cuma günü çıldırmama ramak kaldı.Sabır sadece 2 yaşında bir çocuk diyerek kendime telkinlerde bulundum.Sabah erken uyanıp,gündüz uykusunu da sadece yarım saat uyuyunca uykusuzluk mahvetti.Ben de akşam üzeri uyutmak istemedim ve olanlar oldu.Öğleden sonra gel markete çıkalım dedim.Bu montu giymem,bu bereyi takmam krizi yaşadık ve ben de o halde gitmeyelim dedim.O an sinirlendim ama bağırmadım,üstümü çıkardım.O benim hareketlerimden kızgınlığımı anladı,ağlamaya başladı.Kucağıma aldım,sakince anlattım.Tam çıkarken montu üstünden çıkardın,bereni de takmadın,ben de o halde gitmeyelim dedim ve vazgeçtim dedim.Sustu ve sarıldı ben de sarıldım.Ama krizler devam etti.Çadırlar yaptık,oyunlar oynadık,kendi haline bıraktım.Her durumda sıkıldı ve üstüme atladı koltukta otururken.
Zor geçen bir gündü ve geçti.Ama öyle zorlandım ki.
Evde sıkılıyor biliyorum.Bir oyun kurup oynamak da zor oluyor kimi zaman.Kış günleri bizi eve hapsedince iyi olmadı,hem de hiç.
Bugün yağmurun dinmesini bekledim ve hemen aldım çıkardım markete doğru.Yürüdük ve geldik.Hoş ne farketti.Ben bu satırları yazarken omzumda şu an.Sarılıyor,sandalyemden aşağı.
Durum bu işte:)
5 yorum:
canım o benim canım. gülyüzlü balkabağım...
Sabır ve güç diliyorum sana canım. En az hasarla atlatırız bu dönemi umarım.
seni okuyunca çok korkuyorum yıldııız :) barış da beni dellendirecek diyorum. ya da ah uyandı
Enerjisini atması lazım hergün ama kışın nasıl olacak ki . Güneşli günler cok olsun insallah Kelebeğim.
:)Dışarı çocuğu Demirozki:)
Çocuklar sıkılıyor ya!
Can da öyle!Birisi kapıdan çıkmaya görsün,hemen o da istiyor!
Yorum Gönder