Yeniden 15 olur musun olamazsın

Yeniden 15 olamam diye düşündüm bu sabah.Çünkü 15 yaşındayken yaşadığım büyük aşkım aklıma geldi.Sabah evden çıkar okula doğru yürürdüm.Evet servis falan yoktu,yürür giderdik okula.Evlerinin önünde geçerken bakmayacağım bu sabah kapılarına derdim.Bakmayacağım der yine de bakardım.Genelde de tam evden çıkarken görürdüm onu.Aynı zamanlarda çıkardık.Çok uzun yıllar sonra itiraf etti ki,o da beni beklermiş,camdan gizlice bakar geçiyorsam hemen fırlarmış dışarı.Çok geç kaldın itirafın için demiştim bunu bana dediğinde.
Neyse işte ilk aşktı belki benim için içimi ısıtan gülüşü falan ne kadar da güzeldi.Nedense yıllardır düşünmediğim şeyler aklıma geldi.Çünkü kendime dedim ki yeniden ne 18,ne 17,ne 15,ne 25,ne 30,ne de 32 olacaksın.Geçti gitti giden yıllar.Sanki yeniden dönebilirmişsin gibi hoyratça geçsin desen de.Yok işte geride hepsi.
Çünkü geride kalan hep daha genç olmak.Daha genç hep yeni gelen yaştan.Yeni gelen hep olgun,hep de olgun olması beklenen.
Hep cici,hanım kız oldum.Örnek insan,hep aynı çizgide yürüyen.Zaman zaman düşündüm bir gün taşkınlığım olur mu diye.Ya da ne bileyim yeter artık dediğim bir an.Kafamın dank ettiği an.Yok olmadı.Küfürlerim bile küfür değil mesela etmek istesem.En kötü sözlerim gerizekalıdan öteye bile geçemez çoğu zaman.
Ama değişmez insan çoğu zaman.Değişmek ister olmaz.Bir gün biri değişince değiştirince her şeyini vay hiç ondan beklemezdim deriz değil mi?Çünkü o odur,yıllardır aynı kişi.