Trabzona gidip geleli 1 ay olacak neredeyse ve ben buraya yazmadım.Günlük olmaktan çoktan çıktı bloğum aylık bile değil neredeyse.
Trabzona 7 temmuzda gidip 15 temmuzda döndük.
Mis gibi batan güneşi izledim.
Elebette okula ziyarete gittik.Yıllar sonra,bir çok anı hem varmış gibi hem yokmuş gibi gözümüzde canlandı.
Çünkü yanımda oğlum vardı.Ve sanki o koridorlarda yıllar önce dolaşan ben değilmişim gibi geldi.Sadece anne Yıldızmışım gibi.Garipti,tarifi de çok zor.
Dalından meyve koparıp yemenin zevkine vardık.
Doğa,sevdiklerimiz bize kucak açtı orada.Günler nasıl geçti anlamadık.
Demir ortama hemen uyum sağladı.Enezde denize sokamazken -kendi toprakları olduğundan sanırım-Trabzonda denize girdi.
Doğayı biraz içimize hapsettik döndük işte.
Ehh bu kadar sürede tükettik bile...
5 yorum:
çok görmek istediğim yerlerden birisidir karadeniz :)
birgün ben de gideceğim trabzona. evet!
kızıl saçlarına kurban yıldızım ;)
Seyahatlerin etkisi keske daha uzun surse di mi?
hep yaz olsa hep gezsek :)
hep anne gibi hissetme kendini ne garip, daha öncesi yok gibi dimi.
Hep anneymişsin, sanki oralarda sen okumamışsın, 3. tekil kişiymişsin gibi dimi? Ben de aynı şeyleri hissediyorum..
Yorum Gönder