bana kalmasın bazı cümleler de

Geçen gece sıkıldım işte söylediği cümlelere,belki her zaman eleştiriyor böyle ama battı işte.Hem de çok.
Herkes uyudu ama ben uyuyamadım.Zaten oldum olası hemen uyuyamam.Son 2 senedir uykusuzluktan ancak uykuya dalışlarım hızlandı.
Ben uyuyamayınca düşündüm,içimde de söyleyemediklerim var.Oturdum,iki cümle yazdım.Banyodaki dolabının içine bıraktım.Nasılsa sabah görecekti.Bu zamana kadar hep aklıma geliyordu böyle yapmak.Ama işe gidecek sabah sabah canını sıkmayayım diyordum hep.Evet ne kadar üzülsem de öyle düşünüyordum.Öyle 2 cümle yazdım ki hiç kırmadan ve kendimi anlatan.
Farkında değil bile sordu,konuştuk.Anladı bence ve ben de rahatladım.
İçimde tutmanın bir manası yokmuş işte dedim kendi kendime.
Zaten çocukla birlikte biz sevgili olmaktan çıktık.Sanki sadece anne ve babaymışız gibi olduk uzun bir süre.Daha yeni yeni biz olmaya başladık diyebilirim.Bunun üzerine anlaşmazlıklar yaşamanın da manası yok.
Açık olmak gerek,en çok da kendi duygularımı anlatarak açık olmayı tercih ediyorum.Böyle durumlarda karşımdakini suçlamaktan kaçınırım.Çünkü doğal olarak kendini  savunmaya geçeceği için o an benim duygularımla fazla ilgilenmeyecek.

İçimde bırakmadım işte bu sefer cümlelerimi.Ohh rahatladım..