bir kelebeğin günlüğü

Bir aymazlık içindeyim.Bilerek mi bu duruma geldim,yoksa bilmeden mi bunun da farkında değilim.Şimdi kendimi iyice rahatlattım da ondan mı yoksa içimdeki sesleri kapadım da ondan mı bilmiyorum.Belki de bir süre evimde olmamanın verdiği duygu  bu.Uyum süreci mi bunun adı,bilemedim.
Bir yalana inanmış da bekliyor gibiyim.Garip.Ben kim böyle inanmak kim.Ama inanıyor gibi olacakları beklemekteyim.Ama sahiden de olacak diyor hep bir ses.
Beklemede kalan bir ruh.
Kendine de kızıyor aslında.Çok rahatsın diyorum kendime.Hiç benden beklenmeyecek hareketler bunlar.Ben de kendime şaşıyorum ama böyle kendimi daha güçlü,daha iyi hissediyorum bu kesin.
Ben de değişiyorum anlaşılan ya da yeniliyorum kendimi.

Unuttuysam aslında unuttuğumdan değil.Kalbimde hep bir yerlerde en sevdiklerim,belki zamana ihtiyacım var,yenilerim kendimi ve dönerim.