24 Temmuz 2012 Salı

Bir aymazlık içindeyim.Bilerek mi bu duruma geldim,yoksa bilmeden mi bunun da farkında değilim.Şimdi kendimi iyice rahatlattım da ondan mı yoksa içimdeki sesleri kapadım da ondan mı bilmiyorum.Belki de bir süre evimde olmamanın verdiği duygu  bu.Uyum süreci mi bunun adı,bilemedim.
Bir yalana inanmış da bekliyor gibiyim.Garip.Ben kim böyle inanmak kim.Ama inanıyor gibi olacakları beklemekteyim.Ama sahiden de olacak diyor hep bir ses.
Beklemede kalan bir ruh.
Kendine de kızıyor aslında.Çok rahatsın diyorum kendime.Hiç benden beklenmeyecek hareketler bunlar.Ben de kendime şaşıyorum ama böyle kendimi daha güçlü,daha iyi hissediyorum bu kesin.
Ben de değişiyorum anlaşılan ya da yeniliyorum kendimi.

Unuttuysam aslında unuttuğumdan değil.Kalbimde hep bir yerlerde en sevdiklerim,belki zamana ihtiyacım var,yenilerim kendimi ve dönerim.

5 yorum:

Kuzununannesi dedi ki...

hızla yenılenır ve kendıne donersın umarım..sevgıler

elif-kayra dedi ki...

tercüman olmuşsun şuan ki duygularıma :)) zaman zaman...

Sibelbek dedi ki...

vardır bir bildiğin ;)

Syhn dedi ki...

olgunlaşıyoruz yıldızım eksile eksile...

ayak izleri-sevgi dedi ki...

arada olur öyle şeyler.. iyi de gelir.. takma kafana..