bir kelebeğin günlüğü

Bir önceki gece babamın çok ağrısı olmuş.Babam hiç uyuyamamış dolayısı ile annem de seferber olmuş çok zor bir gece geçirmişler.Sabah da makineler sökülmüş ve yürütmek istemişler.Çok zorlanmış ve yorulmuş,öğleye doğru yanına gidince çok yorgunum dedi ve uykuya daldı.Ben gelmeden önce ağlamış.Bunu duyunca bittim.Çok çok kötü oldum.Annem de çok yorgun.Babam o kadar hassas ve saygılıdır ki eşinin yanında bile rahat edemez.Dolayısı ile yanında annemden başka kimse kalamıyor.Babam iyileşsin çabucak diye dua ederken,annem de hasta olmasın diye dua ediyorum sürekli.Çünkü eve geçince de ayrı bir bakım olacak.Cumartesi günü belki çıkabilir babam hastaneden.
Dün arayıp da sesimi duyan herkes beni merak etti,sesim çok kötü geliyor diye.Ama bugün çok daha iyiyim.Sabah babam aradı beni,ilk defa telefonu eline aldı ve kızımı arayacağım demiş anneme.Demiri merak ediyor babam çokça.Aralarında müthiş bir bağ var onların.Hayırlısı ile bir iyileşsin de bu görüşemedikleri zamanın acısını da çıkarırlar.
Bugün daha iyiyim,arayan,dua eden,iyi dileklerde bulunup yorum bırakanlara herkese çok teşekkür ediyorum.
Kafamda elli bin düşünce varken buralara kaçmak bir kaç satır yazmak nasıl iyi geliyor bir bilseniz.Sanki karşımda bir sürü dostum var da konuşup da konuşuyorum.
Böyle anlarda bütün yaralarım çok açık oluyor.Çok çok hassaslaşıyorum.Belki de kaşımamam gereken yaraları da kaşıyorum.Kendi canımı da yakıyorum.İnsanları suçlamayı bırakalı beri kendime oldu bütün suçlamalarım.
Çok gereksiz böyle zamanlarda bunları düşünmem diyerek sabah babamdan aldığım telefonla kafamdan attım hepsini.
Sonra dedim ki insan bu yaştan sonra da bu hayalleri kurar değil mi dedim kendi kendime.Çoğunuz ne var ki yaşında diyeceksiniz ama gönül bazen çok çok şey istiyor işte...