Kitaba başlarken yazarın önerdiği bir kaç pratik bilgiyi uyguladığımı fark ettim.Mesela mutfakta Demirin bir kutusu var.İçinde ilgisini çekebilecek kepçeler,kaplar var.Onlarla ben mutfaktayken sürekli oynar.Hoş Demir açık olan çekmecelerdeki materyallerle de oynar ama o kutu mutfağa aittir,bilir.Oyuncaklarını belli aralıklarla ortadan kaldırıyorum.Aradan zaman geçince çıkarıyorum.Yeni olan oyuncakların bir kısmını saklıyorum.İlgisini kaybedip,sıkıldığı anlarda çıkarıyorum.Bu gibi öneriler de yer alıyor kitabın ön sözünde.
Zaman zaman hayal gücüm yetmiyor.Şimdi Demirin ilgisini çekip oyun kurmak zor oluyor.Ama gündelik hayatta mış gibi yaptığımız oyunları seviyor.Oyuncak ayılara yemek yediriyormuş gibi,yıkıyormuş gibi yapmak.Arabaların üzerine koyup geziyormuş gibi yapmak.Geçen gün büyük parçalı legolardan aldım 2 kere ortaya çıkardım tepkisi ne olacak diye.Takıp çıkarmak hoşuna gitti ama daha erken gibi geldi.Hemen kaldırdım.Oyuncaklara tepkilerini de böyle ölçmeye çalışıyorum.
Birlikte top oynamak hoşuna gidiyor bazen.Bazen de hiç oralı olmuyor,kendi oyununa bakıyor.Bazen bakıyorum oyuna beni dahil etmek istiyor.O zaman katılıyorum.
Oyuncakçı ve kitapçılarda gördüğüm bazı kutu faaliyet oyunları da şimdiden çok ilgimi çekiyor.Daha zamanı var deyip,sadece göz gezdiriyorum.
Sonuçta oyunlar çocuklar için çok önemli.Hayatı anlamak,hayatı yorumlamak için hayallerini geliştirmesi için oyun oynamaları gerek.
O oynarken izliyorum bazen hayal gücü nasıl olacak,nelerden hoşlanacak diye.Büyüsün diye değil acelem bazen keşke böyle kalsak diyorum.Biliyorum ki büyüdükçe işler zorlaşacak.
Umarım en ufak şeyden bile mutlu olan bir çocuk olur.Bu yüzden fazla oyuncağa boğmadan hayallerini serbest bıraktığı bir çocukluk yaşamasını istiyorum.
İşte bazen oyuncak alırken gereği var mı diye düşünüyorum.Çünkü an oluyor sanki kendimize alıyormuşuz gibi davrandığımız da oluyor.
13 yorum:
bizim evde oyuncaktan cok ıvır zıvır var diyebilirim, temizlik yapmaya gelseler hepsini çöpe atarlar bu ne diye :) Aldığın legoları merak ettim, bir ara paylaşır mısın? Sevgiler..
O ıvır zıvırlardan bizde de var.Çay kutuları,bazı kavonozlar,kutu makarnaları kutuları daha neler neler,bir fasıl atıyorum sonra yine görüyor,alıyor oynuyor.
legoları bir ara fotolarım canım;)
Kesinlikle kendimiz için alıyoruz çoğunu... Bazen yüzündeki şaşırma veya sevinci görebilmek için...
Tutmaya başladım ben kendimi
Ne güzel düşünüyorsun sen böyle:)
Denizciğim aynen öyle ilk verdiğimiz andaki sevinçleri hoşumuza gidiyor sonra kaldırıp bir tarafa attıkları zaman da üzülüyoruz.
Cafenohut canımmm:))
Sevgili yaz,
Birden küçüklüğüm geldi aklıma , rahmetli annecim hep benimle oturup oyun oynardı, doğum günlerimde oyunlar hazırladı arkadaşlarımla oynayalım diye... Ah ne çok özledim annemi, ogünleri....
oyun hamurlarını kendim için alıyorum ben :D
çoğu oyuncağı kendimiz için alıyoruz galiba :)))
Nesrinciğim annen de rahmet andı bak bugün..
Baharcım oyun hamurlarını alacağımız günleri iple çekiyorum desem;)
Sibelciğim kesinlikle kendimize alıyoruz:)
vallahi ben olsam ben de kendime alırdım, hala oyuncakçıların vitrinlerinden gözümü alamıyorum :D
Kız çocuğum olursa fena olacak sanırım Pinkim:)
Anne olmak ne kadar farklı değil mi, yediğini içtiğini bir kenara bırakın oynadığı oyunlara oyuncaklara verilen tepkilere kadar dikkat ediliyor bu mucizelere :)
bir kızım olursa korkarım ona barbie evi alıp ben oynayacağım :) küçükken çok istemiştim çünkü.
ama oğlum olursa daha seçici davranabilirim :D
bu arada ruyamda kızım vardı o kadar şişkoydu ki kucaklıyamıyordum :))))
Yorum Gönder