Böyle göğsümüz dolu dolu ,söyleceğimiz kelimeler içimizi deşerken,göz yaşlarımız her an akmaya hazır göz pınarlarımızda beklerken bazı şeyler çok zor gelebilir.
Yaşamadan anlamak çok zor ki yaşamadan kilometrelerce öteden bizde yarattığı tesir bu ise onları düşünemiyorum bile.
Karınca kararınca elimizden ne gelirse yardımlaşma vaktidir dedik,doğru ellere ulaşmasını umut ettik.
Ama şimdi yardım edip 1 ay sonra unutmamız gerekir diye düşünüyorum.
Sonuçta şu anki sıkıntıları çözülür ama yıkılan evlerle birlikte yıkılan hayatların onarımı için bir kaç günlük ya da bir kaç haftalık yardım yetmez.
Zor geliyor gündelik hayat bile bize,hatta biz sıcacık evlerimizde iken onların payından da çalıyoruz hissi yaşıyoruz.
Dua edeceğiz,umutlarımızı yüksek tutacağız ve ne olursa olsun umutlu şeyler düşüneceğiz.
Çok zor belki ama yapmamız gereken bu.
ve mutlaka üzerimizde güneşler açacak...
5 yorum:
ya gelmesin bu günler hiç.. geçmesini beklemeyelim.. bu son olsun.. bu ders olsun artık..
Sevgi bence de gelmesin ama deprem ülkemizin bir gerçeği,keşke aynı hataları yapmasak.
ders alır mıyız?ülke olarak unuturuz,dersimizi almayız ama almak zorundayız.
kim ders alacak Yıldızım? öğlen konuştuk, müteahhit belediye izin verdiği için 3 katlı imarı olan yerlere 6-7 katlı binalar yaptık diyor. özrü kabahatinden büyük misali!!!
"Şimdi yardım edip, bir ay sonra unutmamamız gerekir" ne doğru bir cümle Yıldızım Kelebeğim...
insan evinde otururken, ısınırken vicdan azabı çekiyor dimi.
Öyle hallerdeyiz hepimiz :(
Yorum Gönder