Cümleler uzayıp yolunu buldukça ben de kendi kalbime dokunurum.
Kalbime dokundukça ah üzülme Can'ım derim bazen kendime ,bazen de ah şükürler olsun ..
Kendi kendime konuşmak gibi kendime yarenlik etmek gibi.
Yazmak ruhuma tutunmak,
Yazmak kendime soru sormak,
Yazmak verdiğin cevaplarda dürüst olmak,
Yazmak en çok da hayaller kurmak,
Ama cümlelere uzağım nicedir.Belki de ondandır kendi iç sesimi duyamayışım.
Kendimi dinleyemiyorum tüm seslerden bazen.Tüm karmaşanın içinde acaba ben ne düşünüyorum diye kendime sorduğumda bir cevap bile alamıyorum bazen.
İşte o kadar çok uzaklaşıyor bazen insan kendine.
Yazdıkça kendime yakınlaşmam tam da bu yüzden.
Kağıda kaleme küskün olma ...
Sonra bir bakarsın kendine küskün olmuşsun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder