Demir 30 aylık oldu

Demir artık tam 2,5 yaşında.Kocaman oldu gözümde.Büyüdükçe siması değişiyor,kendisi değişiyor,bu değişimi bizlere de yansıyor.
Öyle dialoglar geçiyor ki aramızda yazmadığım için unutuyorum.Yazmam gerek aslında.Söylediği kelimelerle bizi şaşırtıyor.Hatta olaylara bakış açısı ile daha da şaşırtıyor.O da bir minik insan diyorum.
Duygularıma karşı çok anlayışlı anne neden üzüldün bile diyor eğer üzgünsem.Kızgınsam kızma anne diyor.Sevinçliysem o da keyifleniyor.Yani karşısındaki insanın duygu akışını takip ediyor ve mutlaka konuşuyor bununla ilgili.
Geçen hafta okula gitmeden önce ona bak biz baba ile artık okula gideceğiz ve sen de biz yokken anneanne ve dede ile kalacaksın dedim,açıkladım,peki anne dedi.Bırakırken de görüşürüz dedi o uyku mahmurluğu ile.Bu halini görünce de artık oğlum büyüdü dedim.
Kitap okuma saatlerimiz çoğaldı artık.Uykularından önce mutlaka bir sürü kitap okuyoruz.Okuduklarımızı mutlaka ya kendi anlatıyor ya da bize anlattırıyor.Üstelik kendi uydurduğu hikayeler var çokça.Bir dolu hikayeler anlatıyor.Uzun uzun.Peki bunları sen yaparken ben neredeydim oğlum diyorum bazen.Sen evdeydin anne diyor bana.Hayal gücü çok gelişmiş.
Ayrıca çok da tatlı dilli oluyor bazen.Bana geçen gün güzel annecim hadi gel şöyle yapalım dedi.
Hatalı olduğu durumları bilip şaka yaparak ortamı hafifletmeye de çalışmasını biliyor.
Tepkileri ile artık ben büyüdüm diyor canım oğlum.