Belki de cümlelerim ortaya saçılınca kimseyi bulamamaktan.
Belki alışmaktan.
Belki hayata karışmaktan,belki de anlamaktan.
Sızlanmaktan vazgeçmek belki de.
Ya da ne kadar sevsem de bazı arkadaşlarımın kötü enerjisi olduğunu bilmek de.
Ne zaman bir işe kalkışsam bir yere gitmeye hazırlansam bir hımmm,oh ne güzel sevindim diyenden korkmayacaksın.Hımmm öyle mi?Ah sen ne kadar şöylesin,böylesin,çok kazanıyorsun,çok şanslısın diye diye birini kurutur mu kurutur işte.Nazar de,kötü enerji de artık ne dersen de.
Ya da ben kendimi bir tabak reçel sandım en güzelinden.Kahvaltı masasına getirilip,yenmeden buzdolabının yolunu tutan.Aslında çok şeker,ev yapımı,mis gibi.Ama gel gelelim sofra süsü olmuş gibi.Belki taze tereyağ ve kaymakla iyi bir ikili olabilir.Ya da sadece reçel işte.Tükenmeden unutulan.
2 yorum:
Reçel diyip geçmemek gerek, kahvaltıo denince yaz kış demeden alışverişte ilk davranılan malzeme, reçel anne eli değimişcesine sevgi ile yaklaşılan, görüntüsünün bile içi mis gibi işleyen yenmesede o sofrada eksik edilmeyen bir dosttur. Yenmeye bilir süs gibi davranıla bilir ama unutulmaz sevilir değer verilir. İhmal edilse de soğuk kış gelir çayın bile derman olamadığı titremenin bir kaşık reçelin kattığı enerji ile bünye sıcacık bir sevgi bağı ile dolar. Reçel asla unutulamaz terk de edilemez ilk çocukluğun kavanozdan bir parmak reçel çalma macerası, ilk tat, ilk mutluluk silinemez hayattan. İz bırakanlardansın, sakın kendi değerini göz ardı etme, bal arası kadar eşşek arıları dolu dünyada reçelini zehirleyip bir kenarda tutulmasına izin verme. önce biz dğerimizi bilmeliyiz. sevgiler.
kurutur onlar kurutur Kelebeğim. nazar var.
en güzelinden reçelsin sen, en mis gibisinden, anne eli değmiş gibi. unutulurmu hiç ev yapımı reçel, soframızın baştacı o. hem ben iki gündür reçel yapan biri olarak daha bu sabah kahvaltıda büyüyünce kendi evimde hep kendi reçellerimi yapmaya söz verdim ;)
Yorum Gönder