Kendine küskün olma

Kendine yabancılaşırsın bazen.En çok beni kendime yazı yazmak yakınlaştırır.

Cümleler uzayıp yolunu buldukça ben de kendi kalbime dokunurum.

Kalbime dokundukça ah üzülme Can'ım derim bazen kendime ,bazen de ah şükürler olsun ..

Kendi kendime konuşmak gibi kendime yarenlik etmek gibi.

Yazmak ruhuma tutunmak,

Yazmak kendime soru sormak,

Yazmak verdiğin cevaplarda dürüst olmak,

Yazmak en çok da hayaller kurmak,

Ama cümlelere uzağım nicedir.Belki de ondandır kendi iç sesimi duyamayışım.

Kendimi dinleyemiyorum tüm seslerden bazen.Tüm karmaşanın içinde acaba ben ne düşünüyorum diye kendime sorduğumda bir cevap bile alamıyorum bazen.

İşte o kadar çok uzaklaşıyor bazen insan kendine.

Yazdıkça kendime yakınlaşmam tam da bu yüzden.

Kağıda kaleme küskün olma ...

Sonra bir bakarsın kendine küskün olmuşsun

Şiir gibi yaşam

Günlerdir düşünüyorum.Neden eski şarkılar gibi değil yeni şarkılar.Biz daha yoğun duygular yaşıyorduk da dinlediğimiz şarkılar bize iyi geliyordu.Yoksa şarkılar daha iyiydi de duygularımız coşuyordu.Şiirler de öyle.Yeni bir şair var mı?Yoksa biz yine ölünce mi kıymetini bileceğiz iyi şairlerin.

Duygular daha yüzeysel bu bir gerçek.Hızlı tüketim duyguları da sarmış.Ve bu tüketim üretmeyi de durdurmuş. 

Ben yeni bir şiir bulana kadar 

Şu kalbimin köşesinde kalan dizeleri buraya bırakayım

Eylül

Eylül, gülleri soldurarak 
duyurdu bu yıl kendini 
Böyle olacağını bile bile 
şaşırttı bizi yinede 

Daha bir demet kır çiçeği 
alıp koymadık vazoya 
Güllermi unutturdu bize sevinci 
yoksa aşındırdıkmı kimi duyguları 

Şöyle bir akşam 
şöyleşemedik dostlarla 
erkenden kapandı perdeler 
yorgunmuydu çocuklar da 

Her gün yağmalanan 
talan edilen sevincimiz 
kurudu galiba büsbütün 
su yürümüyor dallara 

Ama kırpıntı, bir küçük 
uç uç böceğinin her nasılsa 
konuvermesi balkona 
uyarıyor biziirkilterek 

Bu kahrolası tarraka 
bitecek gibi değil sokaklarda 
Çekip kapıyı çıkmak en iyisi 
dalmak caddelere, varoşlara 

Belki o zman eylül 
şaşırtmayacak bizi 
bulup çıkaracağız çünkü 
evrenin öteki yüzünü

Ahmet Telli

Zaman

Bazen Zaman çok çok hızlı geçiyor.Bazen geçen Zaman hiç geçmemiş hiçbirini yaşamamış,sanki yıllardır buralarda gibiyim.Evet son 3 aydır İstanbul'da yaşamıyorum hatta 4 ay olacak yakında.Egedeyim yine yıllar sonra.Kalbim Ege'de kalmıştı benim ama bu seferde İstanbul'da bıraktım sevdiklerimin yanı başına.

Özlemler çokça epey zamandır böyle özlem çekmiyordum kimselere şimdi hem sevdiklerime ve eski güzel anlara özlemim.

Bir evin içinde konuşacak sadece küçük bir çocuk olabiliyor bazen.Çat kapı gelen Komşum yok,hadi şimdi kahve içmeye sendeyim diyen kuzenim de yok.Kapıyı çalan eğer akşam değilse eşimin dışında kargo olabiliyor ya da yanlışlıkla çalınan zil.

Melankolik anları bıraktım şimdi ancak biri yanıma gelip gittiğinde kötü oluyorum.O Zaman çok çok kötü hissediyorum.Yalnızlık daha bir çöküyor omuzlarıma.

Neyse işte ne diyordum geçiyor Zaman sanki her zaman hep buradaymış gibi...

Yazmak,ruhuma tutunmak

  

Merhaba deyip devam edemediğim günler oldu.Yazmak isteyip yazamadığım,kelimeler içimde elbet birikti.Ama yol almasının Zaman'ı vardı.Geçen hafta mis gibi bu sularda yüzüyorduk(Akbük-Muğla)

Şimdi bu hafta başka sularda yüzüyoruz hepimiz.

Her şey geçiyor bunu biliyorum.Bir de dibe inişin yukarı çıkışı var.Herkes ve herşey için geçerli bu.Kendim de çok yakın Zamanda denedim biliyorum.Çok diplere gittim.Bu diplerde yukarı çıkarken ben eski ben değildim.Verdiğim tepkiler anormalleşti.Daha sinirli bir ben vardı.O sinirli olma halini kendimde normal gördüm.Bu kadar şey yaşadın böyle tepki vermen normal dedim.Aşırı tepkiliydim ama benden çıkmalıydı o sinir.Kalsa bir yerden hastalık olarak çıkma ihtimali yüksekti.O yüzden içinde tutma.Kırıp geçirmeden akıt içindeki zehri.Aksın gitsin.

Akmadan o zehir yol alınmıyor.

Yukarı çıkış zorlu çok zorlu ..

En acı onlar ve en sancılı dualar o dipte var.Ve o edilen dualar çok kıymetli.O anlarda dua et bol bol.Zehri akıtırken kırıp geçireceksen birilerini hatırla; o mekandan ayrılmalısın hemen.Sonradan pişman olacağın şeyleri söyleyebilirsin.Git elini yüzünü yıka,suyla haşır neşir ol.Suya anlat derdini,aksın gitsin ..Ama zehri kırıp geçmeden akıtıyorsan devam et..

Zor işte bazen dozu kaçıyor..

Bir şey var biliyorum hepsi ama hepsi geçiyor..

Ne kalıyor biliyor Musun?

An'ların güzelliği ..

Yeni adımlar

 

Nasıl bir heyecan. Sanırsın ilk defa yaşıyor gibi. Nasıl bir umut, nasıl bir arınma.

Hepi topu çekmişsin bayraklarını teslim olmam, giderim bu limandan diyorsun.

Yine bir istifa yine bir değişim.

Bana göre değil sizin baskılarınız, ben de özgür ruhum. Sürer sürer uyumum , sabır sabır derim, sonra güle güle derim. Hayat bu 3 günlük, ne sen canını sık ne ben canım..

Kaç yaşındasın, planla geleceğini sağlama al hele bir kendini, de bana..Şaka, şaka diyorsun derim. Sen şimdi bak eski yazılara. Ben dönemediysem buralara hem yoğunluğumdan, hem de kendimden kaçışımdan. Hep plan yapmaktan oldu olan.

Kendimden kaçarken yine kendimi bulduğumdan şimdi bu dönüşüm.

Bugün güzel haberlerle süslü zaten.

bak yazmışım iki satır mutlu mutlu..

Hayat zaten 3 günlük yaşa git derim.

 

Özlemişim satırları, benim olan satırları. Ah bu satırlar bu ekran ne dostlar kazandırmıştır bana.

 

O canlar hala hayatımda o yüzden özel buralar.

 

Eee o halde geri dönüşüm üzerine....merhaba yeniden.

 

Bir gitme isteği

Bir gitme isteği doldurmuş yine göğsümü.Bir Sırt çantasına bir kaç eşya bir kitap al git diyor içimden biri.Toprağa dokun,Ağaca dokun ayaklarını denize sok.Doğayı dinle kendini duy..zor değil 

Bir gün bile yeter belki..

Bir gitme isteği temizlemek tamamlansın diye ..

Günaydın 😉şimdi bu fotolar bir kaç gün önceydi ,Demir kuzusu ben evden çıkarken uyuyordu ,artık aynı anda çıkmıyoruz evden ben daha erken çıkıyorum.Yanına kıvrılıp bu yağmurlu kapalı günde evde olmak isterdim.Tamam geçen sene bunu rahat rahat yapıyordum .Ama en azından haftada bir kere kafa izni yapmak güzel bir şey olurdu.Bana hayatın verdiği haftalık sürpriz sadece halıya işeyen çocuk (çünkü çocuk kendini oyun oynamaktan alamıyordu ve bırakıp wc ye gidemiyordu ,o sebeple halıyı sulamıştı😁😩koşarak,zıplayarak)neyse yine de hayat ortada en darlandığım anda bu işeyengil çocuğun kendi kendine yanıma gelerek birden anne hayat çok güzel değil mi,anne dünya çok güzel değil mi demeleriyle hayat çiçekleniyordu.İşeyengilin annesi de umutlanıp,mutlu oluyordu🍃