12 Temmuz 2013 Cuma

Demir 33 aylık oldu


Dün gece seni uyuturken annesinin tatlısı,annesinin bebeği diye sıralarken sen de benim arkamdan komik şekilde bunları tekrarlıyordun.Sesini kalınlaştırıp söylediklerimi tekrar etmeye başlayınca çok güldüm sen de güldün.Karşılıklı gülmek ne şahane!Ama oğlum sabah kalkıp odandan seslenip anne uyuma,hadi kalk demen şahane değil.Öyle böyle değil zor uyanıyorum sabahlar ve uyumak istiyorum.
Uyku deyince şunu düşündüm dün gece yine çok değil geçen sene bile şunu diyordum şöyle yanıma yatsan da beraber uyusak diye.Evet birlikte uyuyoruz,sen uykuya dalınca seni odana götürüyoruz.Sonra dedim ki şöyle bıraktığımda kendin uyuyacağın günler ne zaman gelecek dedim?Kendime kızdım aman Yıldız daha düne kadar uyutmak zordu bak görüyorsun büyüyor işte,büyüsün sağlıkla da gerisi geliyor,büyüyor.Senle oturmuş,komiklikler yapıyor,şakalar yapıyor.Daha neler neler.
Uzun süreli misafirlerimizin olması ardından babanın evde olması senin düzeni biraz bozdu.Ah dedim oğlum huy değiştirdi.Neyse ki dün herşey normale dönmeye başladı.Ama bir kaç gün huysuzdun,öğlen uykularına direndin.Belki de öğlen uykularını bırakmak istiyorsundur.Belki bırakırız bu yaz biterken.
Sayılara bakıyorum da 3 yaşa az kaldı diyorum.Bebeğim büyüdü diyorum.Şükür diyorum.
Aslında neler neler diyorum da biraz fazla susuyorum..